صد و بیست و یک

​همان نسیم بی‌جان که پَرِ جامه‌ی تو را بالا داد، در دل ما طوفان بپا کرد و گرفتارمان کرد بین سیاهی دلت و سفیدی تنت. خدا لعنت کند هر چه نسیمِ طوفان‌ساز را.