​فکر کنم فقط خرس‌های قطبی هستند که بهترین راه مبارزه را دردنیا پیدا کرده‌اند. می‌خوابند. نه برای چند ساعت. نه! به مدت یک فصل سرد. هوا که سرد می‌شود، یک گودال می‌کنند و تخت می‌خوابند. تا خودِ بهار. فقط آدم‌ها مجبورند که هر چهار فصل را بیدار باشند. البته به استثنای اصحاب کهف. طرف‌شان قلچماق بوده و رفتند دمِ خدا را دیدند و گفتند ما اهل مبارزه که نیستیم. اوف می‌شویم. مبارزه مال ابرهه و ابراهیم و هابیل و قابیل است. یک کاری کن به مدت یک فصل سرد بخوابیم. سیصد سال. خلاص. خواب برای آدم‌هایی که اهل مبارزه نیستند، از عبادت هم عبادت‌تر است. بهتر از این است که زیر دست و پا باشند. یک کاری کنند ما بخوابیم و بهار بیدار شویم. هیچ ربطی هم به اکبر و دانلد ندارد. همه‌ی زمستان‌ها که سیاسی نیستند. 

این عکسم را دوست دارم.